درست‌شدن چای‌های کیسه‌ای، هدیهٔ نابی بود که کارخانه‌ها به تنبل‌ها دادند: تنبل‌ها و کسانی که ارزش دم کردن چای خوش طعم را هنوز درک نکرده‌اند و به‌سراغ چای کیسه‌ای می‌روند و خیلی هم راضی‌اند. حق هم دارند؛ در دنیای تنبل‌ها، جوش‌آوردن آب و رهاکردن کیسه‌ای از چای، بدون درنظرگرفتن اندازهٔ درست مقدار چای و قوانین دیگری، رضایت‌بخش است.
اما راحت‌بودن که همه‌چیز نیست. برای به‌دست‌آوردن چیزهای خوب، باید کمی سختی کشید. بیشتر چای‌های کیسه‌ای حاوی خرده‌چای‌های بی‌کیفیت‌اند. ضمن اینکه کیسه‌ای که در آن چای را می‌ریزند، معمولا از جنس پلاستیک، پارچهٔ سفیدشده با مواد شیمیایی، نایلون یا ماده‌ای شیمیایی موسوم به پلی‌لاکتید است؛ پس مصرف چای کیسه‌ای می‌تواند به‌معنای واردکردن مواد شیمیایی به بدن باشد.
با برگ‌های بی‌کیفیت چای و مواد شیمیایی کیسه‌ها، به چای خوش‌طعم، دبش و البته سالم نخواهید رسید. بعضی از افراد هم یک گام نسبت به مصرف‌کنندگان چای کیسه‌ای جلوتر هستند. این دسته از دوستان از توری‌های درست‌کردن چای کمک می‌گیرند: یعنی توری‌هایی در قالب‌های مختلف وجود دارد که چای را داخل آنها می‌ریزند و آن را درون فنجان یا لیوان آب‌جوش می‌گذارند. به‌تدریج، چای رنگ می‌اندازد و آماده خوردن می‌شود. این مدل از درست‌کردن چای از مصرف چای کیسه‌ای بهتر است، اما همچنان شاهد فنجان چای عالی نخواهید بود. در این روش هم برگ‌های ریز چای در آبِ جوش مستانه و رها به حرکت درنمی‌آیند و چای یکدست و یکرنگی به شما داده نمی‌شود.
